Van Lekdijk tot Galecop (267)
Zwervertje
Toen we met onze Juulke één van zijn vele dagelijkse wandelingetjes door Batau Noord deden, kwamen we een inmiddels ‘wereldberoemde’ gast in onze wijk tegen. Een ogenschijnlijk zwervertje, dat al voor de nodige commotie heeft gezorgd en nog altijd zorgt. Een kleine bruine chiwawa. Een niet al te stoer reutje dat al jarenlang zichzelf uitlaat. Daarbij heeft hij wel het lef drukke wegen over te steken, maar verder is die niet benaderbaar.
Mijn buurman kwam hem onlangs voor het eerst tegen en vertelde dat hij had geprobeerd het diertje te pakken. Toen ik hem vertelde dat het hondje een thuis heeft ergens op de driften in Batau Zuid was zijn verontwaardiging groot en hij was zeker niet de eerste. Met enige regelmaat verschijnen er berichten op Facebook waarin iemand meestal bezorgd vraagt naar de herkomst van dit hondje. De reacties die verschijnen zijn altijd verdeeld. Duidelijk is wel dat het om Spikey gaat. De één vindt het geweldig en zegt ‘laat het diertje toch, hij doet dit al jaren’, terwijl anderen zich zorgen maken om de veiligheid van Spikey. Al heel wat fietsers, maar ook auto’s moesten vol in de remmen om Spikey te ontwijken. Eén ding heeft iedereen dan ook gemeen. Niemand wil dat het hondje platgereden wordt.
Mijn lief is duidelijk: “Hij is al verschillende keren naar Rijpickerwaard gebracht, maar daar kennen ze inmiddels de eigenaar en die krijgt de hond gewoon weer terug. Dat is toch belachelijk. Maar ik vrees dat er weinig aan te doen is. Het dier wordt verder wel goed verzorgd.”
Naar mijn mening wordt er hier toch met twee maten gemeten. Terwijl wij plichtsgetrouw de poep van ons hondje altijd rondzeulen naar de eerste de beste afvalbak, wordt op Facebook terecht de vraag gesteld wie de poep van Spikey opruimt en of de ‘losloopkaart’ niet voor hem geldt. Of hebben de eigenaren al de nodige boetes gekregen?
Al met al vind ik dat er wel een oplossing moet komen, want wie wil er getuigen van zijn als deze beroemdheid echt een keer onder een auto of wat dan ook terechtkomt. Is dan een deel van de wijk in tranen en staat een ander deel stiekempjes te juichen? Voorkomen lijkt me beter dan genezen. Als echte hondenliefhebber moet ik er in ieder geval niet aan denken dat onze Juulke alleen op pad zou gaan.
Renée Blom reneeblom1@gmail.com