Hoe word je een bekende dichter?
nieuwegein • Liz Ditters uit Nieuwegein is dichter en werkt voor uitgeverij Plint. Haar gedichten worden gepubliceerd in het tijdschrift Dichter, dat vier keer per jaar verschijnt. Bij Plint draait alles om gedichten en beeldende kunst. Zo ontstaan er combinaties met werk van illustratoren en beeldend kunstenaars op posters, kaarten, maar ook op schalen en bekers. Hoe kom je bij Plint terecht?
Liz: “Ik heb de Kunstacademie gedaan, ik was altijd al geboeid door kunst en beeld. Een tijdje schreef ik korte verhalen, vooral voor kinderen. Maar ook gedichten. Later maakte ik beeldwerk voor kalenders, maar na een paar jaar miste ik toch het schrijven. En toen heb ik Plint benaderd.” Er kwam een uitnodiging om enkele gedichten in te sturen. “Dat was wel enorm schrikken. Want de deadline was een week later en het thema was blauw. Ik dacht: dat gaat nooit lukken.” Lachend: “Ik was binnen een uur klaar en daarna kwam er een stroom van gedichten op gang. Een is er zelfs op een poster gekomen. Dat was echt de kers op de taart. Dat gaf me zo’n boost.” Dichten is voor iedereen toegankelijk. Op de omslag staat: voor kinderen van 6 tot 106. “In ieder nummer staat 60 tot 70 gedichten. Alle dichters leveren er drie in en de uitgever maakt daar dan een bloemlezing van. Eens per jaar is er een maatschappelijk thema. Zo hadden we dementie, maar ook corona. Maar we hadden ook een nummer over de liefde. In ieder nummer heb ik nu gedichten. Elk nummer krijgt een jonge illustrator de kans om beeldmateriaal erbij te maken. Uitgever, illustrator, dichter. Een mooie symbiose.” Het is niet alleen bij het werk voor Plint gebleven. Plint maakte samen met de Stichting Alzheimer een speciale uitgave. Natuurlijk met een gedicht van Liz. Belgische brugklassers bogen zich over een gedicht van haar, waarbij zij de beeldspraak eruit moesten zien te halen. Onlangs bestond Plint 40 jaar en daar kwam een speciale uitgave van. “Daar sta ik in tussen Jules Deelder, Remco Campert en Annie M.G. Schmidt. Dat is toch helemaal fantastisch. Ik heb ook al twee keer meegedaan aan Raad-gedicht. Dan krijgen schoolkinderen een gedicht te lezen, waarvan een woord is afgeplakt. Dan kunnen ze roepen wat dat woord kan zijn. Dat wordt allemaal verzameld en er wordt gekeken naar het woord dat het meest geroepen is en waarom. Later verklapt de dichter dan het woord en zijn gevoel daarbij en vooral bij de reacties van de kinderen. Zo mooi. Het allermooiste is natuurlijk de erkenning. Mensen halen er iets uit. Troost of een blij gevoel. Daar word ik ook weer blij van.” Het werk van Liz Ditters is te zien bij de expositie die zij in oktober - samen met stadsdichter Ton de Gruijter - houdt in bibliotheek De Tweede Verdieping. Daar staat ook een kinderboekje van haar. www.lizditters.nl.
SORRY (postergedicht van Liz)
Er is iets wat ik zeggen wil, mijn allerbeste vriend;
je wilt me niet meer spreken en dat heb ik echt verdiend.
Het spijt me want je mijdt me en ik mis je vriendschap erg
niet zomaar een klein heuveltje, ik mis je best een berg