Kleurrijk

Sinds een week hangt mijn lief in een ‘eregalerij’ samen met 32 andere ‘markante’ Nieuwegeiners in de foyer van De Kom. De belangstelling bij de opening van de expositie was groot. Voor ons was het de eerst keer dat we ons zonder de anderhalve meterregel in een groot gezelschap bevonden. Het was een leuke bijeenkomst. Het verbaasde me echter wel dat, toen we ons bij binnenkomst moesten melden voordat we verder de foyer in mochten, niet werd gevraagd naar een QR-code. 

Ik voelde me dan ook niet helemaal ontspannen, maar merkte al snel dat we ons toch al een paar regels helemaal eigen hebben gemaakt. Er werden geen handen geschud en de meesten hielden toch nog wel enige afstand van elkaar. Niemand heeft in mijn gezicht staan tetteren hoe mooi zijn of haar portret was geworden. Al met al vertrouwen we dus maar gewoon op het vaccin. 

Onze burgemeester benadrukte in zijn speech bij de opening dat het geweldig is te merken dat er mede door corona, maar ook vanwege het 50-jarig bestaan van de stad, heel veel kleine en grotere initiatieven zijn ontstaan. 

Hierdoor krijgt de stad ook steeds meer kleur. Het lijkt alsof met het verdwijnen van de hectiek van voor corona, we creatiever, sportiever en ook nog wat socialer zijn geworden. Op z’n Cruijffiaans gezegd, “ieder nadeel heb zijn voordeel”. 

Zo is er een ware community ontstaan rond het fenomeen ‘Happy Stones’. Van eenvoudig beschilderde steentjes tot ware kunstwerkjes met portretten van muzikanten er op. Zelf heb ik er, geheel bij toeval, nog maar één gevonden. 

Waar je echter met geen mogelijkheid aan voorbij kunt lopen zijn de muurschilderingen die op steeds meer plaatsen verschijnen. Zo wordt er al maanden lang door vrijwilligers hard gewerkt aan het opvrolijken van de Noordstedetunnel. Het doet me denken aan onze bijzondere reis, jaren geleden, naar Havana waar een stukje wijk veranderde in één groot kunstwerk. Zo gek zal het hier niet worden, maar wat meer kleur in onze stad kan nooit kwaad. Alhoewel ik me realiseer dat er ook genoeg mensen zullen zijn, die dit maar niks vinden. 

Dat geldt echter niet voor een prachtig kunstwerk bij mij in de wijk; de torenhoge muurschildering van een kast vol lievelingsvoorwerpen van omwonenden. Iedere keer dat ik het zie, word ik er vrolijk van en dat is precies wat we nu nodig hebben.