Levende ‘lijken’
“Masker op, kindje huilt. Masker af, kindje lacht. Heerlijk”. Mijn lief haalt herinneringen op aan de keren dat hij bij bouwspeeltuin Jeugdland meedeed aan Halloween.
Ik begrijp daar helemaal niets van, maar het verbaast me ook niet. In onze verkeringstijd verbrak hij ooit tegen middernacht ons afscheidsritueel door twee jonge meiden, die uit het donkere gangpad achter mijn ouderlijk huis vandaan kwamen, de stuipen op het lijf te jagen. Geheel als zichzelf sprong hij met een harde schreeuw voor ze. Niet alleen zij maar ook ik schrokken ons bijna dood. Gillend renden de meiden weg en ik was geneigd mijn lief een felle draai om zijn oren te geven. Ik hield me in, maar je zult begrijpen dat het daarna niet meer tot een amoureus afscheid kwam.
Nu hoor je mij niet zeggen dat ik door dat voorval niets heb met Halloween. In mijn vroege jeugd moest ik al huilen als een clown in het circus in een kruiwagen vol ‘cement’ viel. Ik denk echter dat mijn angst begon nadat ik voor het eerst als klein Amsterdams ukkie Sinterklaas zag omringd door een lawaaimakende drumband. Ik vond het doodeng. Gelukkig overwon ik mijn angst voor deze kindervriend.
Griezelfilms en thrillers zijn echter taboe bij ons thuis. Eén keer heb ik geprobeerd mijn angst te overwinnen. Jaren geleden begeleidde ik een groepje kinderen tijdens de griezeltocht van bouwspeeltuin Bouwgein door onze wijk. We wandelden langs levende ‘lijken’ in de bosjes en piepende doodskisten. Dat was eens, maar nooit weer.
Toch heb ik het afgelopen weekend vol bewondering en zelfs met een vleugje jaloezie gekeken naar de creativiteit van hen die zich helemaal lijken te verliezen in het griezelfeest van het jaar. En de meeste kindertjes; die vonden het nog prachtig ook.
Zang bij carillon
nieuwegein • Zingen bij het carillon van Nieuwegein is dat mogelijk? Zangers van Coro Cornielje gaan de uitdaging aan en geven op zaterdag 6 november van 15:00 tot 16:00 uur een concert. Stadsbeiaardier Dick van Dijk bespeelt het carillon.