'Dit voelt als mijn thuis'
Deze week gingen we op bezoek bij Karin Mackaaij (50), één van de eerste bewoners van Hoef en Haag. Ze is alleenstaande moeder van haar zoon (21) en dochter (16) en is pedagogisch medewerker op een kinderdagverblijf.
"Vijf jaar geleden was ik op zoek naar een huurhuisje voor mezelf. Van mijn buurvrouw hoorde ik dat er een nieuwe wijk zou worden gebouwd in Vianen, genaamd Hoef en Haag. Ik had toen totaal geen idee dat ik uiteindelijk in een waar dorp zou komen te wonen, in plaats van een kleine nieuwe wijk. Ik schreef me in via Lekstede Wonen en kreeg vrij snel te horen dat ik een huurwoning toegewezen had gekregen. Ik was door het dolle heen, maar toch vond ik het ook eng om opnieuw te beginnen. Nieuwe buren én in een nieuwe wijk wonen waar nog amper huizen stonden. Alles moest nog gebouwd worden. Voordat ik introk kon ik enkel een paar plattegronden inzien, heel Hoef en Haag was nog een grasveld op een paar straten na.”
Wie het eerst komt…
“Als allereerste van dit rijtje huurwoningen mocht ik kiezen op welk huisnummer ik graag zou willen wonen. Ik twijfelde ontzettend tussen twee huizen, want ik kreeg amper een beeld van hoe de huizen er uiteindelijk uit zouden komen te zien. Uiteindelijk won dit huis vanwege de ligging van de tuin. Ik kan hier tot hartstikke laat op de dag nog heerlijk in de zon zitten.”
De grote verhuizing
“Tien dagen nadat ik de sleutel van dit huis kreeg kon ik al intrekken. Vrienden en familie hielpen me om alles tot in de puntjes woonklaar te maken. Mijn huis was dan wel af, maar ik belandde in één grote bouwput. Om mijn huis heen lag alleen maar modder en er waren amper harde wegen om over te fietsen."
"Wat wel meehielp is dat mijn buren en ik onze sleutels allemaal een paar dagen na elkaar kregen. We waren dus met z’n allen tegelijkertijd aan het verhuizen. Dat klinkt chaotisch, maar was eerlijk gezegd ontzettend gezellig. En natuurlijk superhandig als je gereedschap nodig hebt.
Er wordt nog steeds elke dag gebouwd, ook dicht bij mijn huis. Maar stiekem vind ik het nu superleuk om op de voet te volgen wat er allemaal nieuw wordt gebouwd in de buurt. Al kan ik het bijna niet meer bijhouden. Aan het begin probeerden mijn buurvrouw en ik nog alle straatnamen te onthouden, maar dat is nu echt niet meer te doen.”
“Nu pas, vijf jaar nadat ik hier ben komen wonen, voelt Hoef en Haag als een dorp.
Dorpsgevoel
“Nu pas, vijf jaar nadat ik hier ben komen wonen, voelt Hoef en Haag daadwerkelijk aan als een dorp. Jarenlang liep er meer bouwverkeer rond dan bewoners en moest je voor de supermarkt en restaurants nog naar Vianen. Dat de supermarkt hier in april kwam was dan ook echt een hoogtepunt. Niet alleen om dichter bij huis boodschappen te kunnen doen, maar ook om nieuwe mensen te leren kennen.”
Uitvliegen
"Mijn zoon (21) en dochter (16) zijn om de week bij mij, die weken vind ik super gezellig. De weken dat ze er niet zijn, zijn minder gezellig. Al kan ik me wel prima vermaken met mijn kat, mijn vriendinnen en natuurlijk mijn werk als pedagogisch medewerker op een kinderdagverblijf."
"Mijn zoon is inmiddels op de leeftijd dat hij uit huis zou willen en ik bereid me er ook op voor dat mijn dochter de aankomende jaren steeds zelfstandiger zal worden. Maar wat er ook gebeurt, ik zie mezelf hier niet snel weg gaan! Ik heb een hele mooie woning voor een mooie prijs, én heb leuke vriendinnen in de buurt. Ik zou het natuurlijk al helemaal leuk vinden als mijn zoon een huisje zou kunnen bemachtigen in Hoef en Haag. Lekker dicht bij mij! Maar ook als het huis misschien ‘te groot’ zou gaan voelen zonder kinderen blijf ik lekker op m’n plek, denk ik. Hoef en Haag voelt als mijn thuis."