Ze gaat er eens goed voor zitten met haar gezicht goed naar de zon gekeerd. “Hè jongens, lekker zo de zon op je gezicht", zegt ze.
"Je hebt je toch wel goed ingesmeerd hè”, vraagt Dirk die juist een plekje onder de parasol van het terras heeft opgezocht in de schaduw.
“Nee, want daar krijg je kanker van. Tenminste, dat zeggen ze. Je weet wel dat soort mensen die alles beter weten”, grinnikt ze. “Nee hoor Dirk, ik heb me goed ingesmeerd”, zegt ze geruststellend. “En toch ben ik echt niet de persoon die uren op het strand gaat liggen bakken en zich als een wentelteefje steeds omdraait om maar aan alle kanten bruin te worden. Dat is inderdaad niet goed maar ik wil wel een kleurtje op mijn gezicht. Staat toch beter dan zo’n bleekscheterig gezicht.”
Herman, de uitbater van onze kroeg, loopt druk te bedienen. Ondanks het feit dat hij weer nieuw personeel heeft.
“Het is hem toch gelukt om weer hulp te krijgen”, zegt Dirk terwijl hij de nieuwe serveerster nakijkt.
“Misschien heeft hij wel een bonus in het vooruitzicht gesteld. Als je dat zo leest, is het nog steeds een probleem om aan personeel te komen. Er zijn meer dan 10.000 vacatures en toch lukt het niet om personeel te vinden. En dat terwijl er een heleboel werklozen zijn. Nee, die willen tegenwoordig niet meer. Ze hebben een uitkering en klussen er af en toe zwart wat bij om toch aan een aantrekkelijk inkomen te komen. Maar niet in vaste dienst. Ja, zijn ze gek: ze gaan een beetje een hele week werken! Eigenlijk zouden ze de zogenaamde werklozen op hun uitkering moeten korten.
Tegenwoordig is een 34-urige werkweek al full time. Ik heb zelfs nog 48 uur in de week gewerkt, ook gewoon op zaterdagmorgen. Dát was full time!”
"Ja Dirk, ik heb al eerder gezegd dat je een dagje ouder wordt. De tijden veranderen”, merkt een van de dames op.
Onderweg naar huis zie ik een fotograaf zijn stinkende best doen om van een gelukkig bruidspaar het mooiste plaatje te maken. Ze stralen, maar voor hoe lang vraag ik me af. Er struikelen er nogal wat binnen een aantal jaren.