Hulp bij integratie in de Tuin van Geluk
Algemeen
328
keer gelezen
NEUWEGEIN • Bij de Tuin van Geluk - aan de Archimedesbaan 26a - is onlangs een unieke dagbestedingsgroep gestart. Vluchtelingen en statushouders kunnen hier terecht om ondersteuning te krijgen bij de integratie, mensen te leren kennen en een netwerk op te bouwen.
Rahela Hoeseni is een van de gelukkige deelnemers. Hoeseni vluchtte zes jaar geleden uit Afghanistan. Haar man en een dochter waren daar vermoord. Zelf werd ze dagelijks vernederd en mishandeld door een zwager die verslaafd was.
Taal leren
Hij oefende de macht uit over Hoeseni en vier kinderen. Het conflict ging ten koste van het onderwijs van de kinderen. Zelf heeft ze nooit een opleiding gedaan. Gelukkig was er geld, zodat ze met de kinderen kon vertrekken.
Hoeseni: “Ik ben blij dat ik hier gekomen ben. Maar ik was hier alleen, ik had met niemand contact. Het belangrijkste voor mij is dat ik de taal leer. Mijn droom is om met kinderen te werken”. Hoeseni spreekt inmiddels enkele woorden Nederlands.
Uitdaging
Leonie de Groot is vrijwilliger en begeleidt de groep als taalcoach. De Groot: “Iedereen heeft een ander niveau. We proberen door te praten en met spelletjes de woordenschat van de mensen te vergroten. Veel hebben geen onderwijs gehad in het eigen land, zijn analfabeet en komen uit een heel andere cultuur. Dat is een uitdaging”.
In de ochtend is er in de groep tijd voor educatie en onderlinge uitwisseling. Er is ook tijd voor een-op-eenbegeleiding. Daarna wordt er gezamenlijk geluncht en in de middag is er tijd voor beweging, ontspanning en creatieve bezigheden.
Zelfredzaam
Hoeseni voelt zich gelukkig hier onder de mensen te zijn. “Daar worden mijn kinderen ook gelukkig van. Ik wil een voorbeeld voor ze zijn. Het belangrijkste voor mij is dat zij straks kunnen meedoen in Nederland en een eigen inkomen hebben”. Haar twee oudste kinderen werken en volgen een opleiding. Ze willen graag een eigen beautysalon. De jongste twee zitten op school.
De Groot: “De mensen hebben veel bagage na alles wat ze hebben meegemaakt. Dan zit er veel in je hoofd. Je bent kwetsbaar. Je moet wennen aan praten en meedoen. Als je de taal niet spreekt, dan raak je in een isolement. Daar willen we deze mensen uithalen. Door de activiteiten krijg je vertrouwen. Je gaat je fijn voelen tussen andere mensen. Je wordt zelfredzaam. Het is ook een leerproces voor jezelf. Ze moeten ook zelf aangeven wat ze willen. Dat is beter dan dat jij het gaat bedenken.”